VERGEET MIJ NIET
'KINDERBOEK: 'HET OORLOGSVERHAAL VAN FOPPE DUPON'
Zijn naam verdween en werd vervangen door een kampnummer: 13615.
Foppe Dupon was twintig toen ze hem kwamen halen. Zijn huis, zijn familie, zijn veilige leven, alles raakte hij kwijt. Gevangen en weggevoerd. In Kamp Amersfoort werd hij een nummer in een lange rij. Honger, kou, angst en stemmen die schreeuwden. Laarzen die over grind stampten. Een zweep die neerkwam. Hij kon alleen maar hopen. Op een morgen. Op een volgende dag. Op een toekomst.
Jaren later keek hij kinderen aan, recht in de ogen. "Wisten jullie dat ik nog steeds een kogel in mijn buik heb?" Grote ogen, verbaasde blikken. "Echt waar?" vroegen ze dan. "Ja," knikte hij met een glimlach. "Een souvenir uit de oorlog."
Toen begon hij te vertellen. Over verraad, over wachten en over het overleven met een nummer. En altijd, aan het einde van zijn verhaal, sprak hij die woorden uit. Woorden die iedereen moest onthouden.
“DIT NOOIT WEER!”
Een waargebeurd, indringend verhaal over angst, onrecht en hoop. Over herinneren, zodat we nooit vergeten.
Toen de oorlog eindigde in 1945, begonnen de vragen. Wat was er gebeurd met de vader, de dochter of de familie onderduikers die nooit meer terugkeerde. Het zoeken hield niet op, want zonder antwoorden verdwijnt niemand echt.
Dit boek is een indringende reis door verzwegen verhalen, gebroken levens en een geschiedenis die zich niet laat wegstoppen.
De littekens van het verleden vervagen niet. Ze worden doorgegeven, soms onuitgesproken, soms tastbaar in de keuzes, angsten en dromen van hen die na de oorlog geboren werden. Niet vastgelegd in archieven, maar levend in herinneringen, in stiltes die zwaarder wegen dan woorden.
Stille Kogels is een eerbetoon aan hen die verdwenen in de schaduw van de geschiedenis en geeft een stem aan wie het zwijgen werd opgelegd. Want zolang hun verhaal voortleeft, blijven zij bestaan.
Wat als de vrijheid die ooit bevochten werd, opnieuw onder druk staat? Wat als de geschiedenis zich herhaalt, dichterbij dan we denken? Dit boek is een laatste eer. Een groet aan hen die vochten, overleefden, en nog steeds leven met wat niet verdween. Lees. Luister. Wees getuige.
Opdat zij nooit meer onzichtbaar worden.
EEN GESIGNEERD EXEMPLAAR VAN HET UITVERKOCHTE BOEK
Samenvatting: In 2020 viert Nederland vijfenzeventig jaar bevrijding van de Duitse bezetting. De groep mensen die de Tweede Wereldoorlog bewust heeft meegemaakt wordt steeds kleiner. Geartsje Pols tekende van ruim twintig mensen de persoonlijke oorlogs- en bevrijdingsverhalen op. Over de wijze waarop gezinnen uiteen werden gescheurd, de honger, de angst, de ontberingen in strafkampen. En ook de verhalen van kinderen waarvan de ouders lid waren van de NSB, en de gevolgen die dat had voor hun verdere leven. Uit de verhalen komt ook dankbaarheid naar voren, bijvoorbeeld van kinderen uit de Randstad die tijdens de Hongerwinter in Friesland verbleven.